Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να αναρωτιέται γιατί δεν γίνονται επενδύσεις στην Ελλάδα όταν ο ίδιος προσωπικά είναι υπεύθυνος και για το Ελληνικό και για τις Σκουριές.
Μετά και την επίσκεψη Μακρόν επιβεβαιώνεται το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών για την ελληνική οικονομία. Μαζί με τον Γάλλο πρόεδρο ήρθαν 40 Γάλλοι επιχειρηματίες οι οποίοι ενδιαφέρονται για επενδύσει στη χώρα μας. Αντίστοιχο ενδιαφέρον έχουν επιδείξει πολλοί επιχειρηματίες από διάφορες χώρες, κυρίως για αγορά ξενοδοχείων αλλά και άλλων επιχειρήσεων, ενώ είναι δεδομένο το έντονο ενδιαφέρον των Κινέζων για τις ελληνικές μεταφορές. Σύντομα μάλιστα ενδέχεται να υπάρχουν ανακοινώσεις για κινέζικη επένδυση σε ελληνική αεροπορική εταιρεία.
Τόσο οι Έλληνες επιχειρηματίες όσο και οι τραπεζίτες διαπιστώνουν μεγάλο επενδυτικό ενδιαφέρον και θεωρούν ότι πράγματι θα υπάρξουν σημαντικές εξαγορές ελληνικών επιχειρήσεων από ξένους, αλλά και επενδύσεις στους τομείς των ακινήτων, των ξενοδοχείων, της ενέργειας και των υποδομών.
Το γεγονός ότι όλες αυτές οι «ουρές» επενδυτών περιμένουν ακόμη στα σύνορα και δεν προχωρούν σε υλοποίηση των σχεδίων τους οφείλεται σε ένα πλήθος γραφειοκρατικών εμποδίων που όχι μόνο επιβαρύνουν το κόστος της επιχειρηματικότητας αλλά και το καθιστούν πολλές φορές ανυπολόγιστο, δηλαδή μη προβλέψιμο. Αναβολή στις ξένες επενδύσεις προκαλεί και η δράση των κρατικών υπηρεσιών, όπως η Αρχαιολογική Υπηρεσία, η Πολεοδομία, το υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά και η Δικαιοσύνη.
Όλα αυτά μαζί, δηλαδή γραφειοκρατία και υπηρεσίες του Δημοσίου, αποτελούν τους βασικούς παράγοντες αναβολής των επενδυτικών σχεδίων, ενώ σε αυτά προστίθενται η αυξημένη φορολογία και το καθεστώς των ασφαλιστικών εισφορών που επιβαρύνουν το κόστος.
Συνοπτικά, λοιπόν, οι παράγοντες αυτοί συνθέτουν και την απάντηση που πρέπει να δοθεί στον πρωθυπουργό, ο οποίος ανέφερε προχθές στον Μακρόν:
«Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για τα γραφειοκρατικά εμπόδια που δημιουργούν κλίμα καχυποψίας σε όσους θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, θέλουμε να κάνουμε τομές και θέλουμε να το συζητήσουμε μαζί σας. Είμαι περίεργος να μάθω όταν επενδύετε στην Ελλάδα ποια προβλήματα αντιμετωπίζετε και, αν όχι, γιατί δεν επενδύετε».
Είναι πράγματι μια ρητορική ερώτηση αυτή του Αλέξη Τσίπρα προς τον Μακρόν, διότι οι λόγοι για τους οποίους δεν γίνονται ξένες επενδύσεις είναι γνωστοί και επαναλαμβάνονται από τις οικονομικές στήλες των εφημερίδων σχεδόν καθημερινά. Όλοι οι επιχειρηματίες έχουν εξηγήσει τόσο σε αυτή την κυβέρνηση όσο και στις προηγούμενες τα προβλήματα, όλοι έχουν ζητήσει αλλαγή και μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο για να περιοριστεί η γραφειοκρατία και να διευκολυνθεί η επιχειρηματικότητα και φυσικά ο Τσίπρας κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.
Δεν μπορεί ο πρωθυπουργός να αναρωτιέται γιατί δεν γίνονται επενδύσεις στην Ελλάδα όταν ο ίδιος προσωπικά είναι υπεύθυνος και για το Ελληνικό και για τις Σκουριές, όταν το κόμμα του μάχεται τις ιδιωτικοποιήσεις και τις ξένες επενδύσεις, όταν αυτός και οι υπουργοί του θεωρούν ότι η βασική δουλειά τους είναι η εξόντωση της μεσαίας τάξης και των επιχειρήσεων.
Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνει ο Τσίπρας; Ότι η ανάπτυξη της οικονομίας και η αύξηση των επενδύσεων δεν κολλάνε με την αριστερή ρητορική και τις καθεστωτικές επεμβάσεις στην οικονομία εις βάρος των ανεξάρτητων θεσμών και της δημοκρατίας;
Προσπαθεί μέσω μιας εκνευριστικής διγλωσσίας να τα έχει καλά με όλους. Με τους επαναστάτες συντρόφους του, με τους δημοσίους υπαλλήλους ψηφοφόρους του, με τους απελπισμένους προλετάριους και ταυτόχρονα εμφανίζεται είτε με τον Ομπάμα είτε με τον Μακρόν είτε με τη Μέρκελ να συζητά για επενδύσεις και ανάπτυξη. Διαβεβαιώνει ότι είναι αποφασισμένος να προχωρήσει άμεσα στην υλοποίηση των μνημονίων και να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει για να έρθουν χρηματοδοτήσεις και ξένες επενδύσεις και από την άλλη καθυστερεί δήθεν διαπραγματευόμενος την υλοποίηση των αποφάσεων. Τώρα δηλώνει ότι θα προχωρήσει γρήγορα την τρίτη αξιολόγηση και την ίδια μέρα οι Ευρωπαίοι του λένε ότι δεν έχει κάνει ακόμη τίποτα και ότι έχει παραμελήσει 113 προαπαιτούμενα.
Θα μου πείτε, μα αυτή ακριβώς η διγλωσσία του Τσίπρα, το ότι άλλα λέει και άλλα κάνει, έχει φέρει αποτέλεσμα. Ψηφίζονται σκληρά μνημόνια, προχωράνε αργά αργά κάποιες μεταρρυθμίσεις χωρίς να καίγεται η Αθήνα, ενώ σε λίγο θα καταφέρει να επιβάλει ακόμη και την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Έχουμε εδώ πλέον την απόλυτη εφαρμογή του «αριστερή ρητορική και δεξιά τσέπη». Είναι μια μέθοδος το να λες ψέματα σε ψηφοφόρους που θέλουν να ακούνε ψέματα και τελικά να προχωράς στον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Είναι πράγματι μια μέθοδος, όπως αποδεικνύεται, αλλά δεν χρειάζεται και να απορούμε για τους αργούς ρυθμούς… Και πάλι καλά να λέμε που ασχολούνται ακόμη μαζί μας οι ξένοι επενδυτές.
[ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ _ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, του Γρηγόρη Νικολόπουλου, 10/09/2017]