Η μετοχή της Deutsche Bank, της μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας, έχει χάσει περισσότερο από το ήμισυ της αξίας της το τελευταίο έτος και έχει υποβληθεί σε εξαιρετική μεταβλητότητα. Αλλά και τα ομόλογα της τράπεζας δοκιμάστηκαν έντονα.
Η πτώση εγείρει έντονες ανησυχίες για την επάρκεια των κεφαλαιακών “μαξιλαριών” που διαθέτει η τράπεζα, τη στρατηγική τοποθέτησή της, την ανάγκη πώλησης μη βασικών μονάδων και τις σχέσεις της με τη γερμανική κυβέρνηση. Γενικότερα, οι δυσκολίες της τράπεζας παρέχουν σημαντικά μαθήματα στους επενδυτές του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου, καθώς ορισμένα ιδρύματα εξακολουθούν να αγωνίζονται να ξεπεράσουν την κληρονομιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Η DeutscheBank μάχεται ταυτόχρονα σε τρία μέτωπα που ταλανίζουν και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα:
-Τα εξαιρετικά χαμηλά επιτόκια, συμπεριλαμβανομένων των αρνητικών επιτοκίων σε ένα σημαντικό τμήμα των ευρωπαϊκών και ιαπωνικών κρατικών ομολόγων, υπονομεύουν την ικανότητα της τράπεζας να παράγει σταθερό εισόδημα από τις παραδοσιακές δραστηριότητες διαμεσολάβησης.
-Η επίμονα υποτονική οικονομία ασκεί πιέσεις στην πιστοληπτική ικανότητα μερικών από τους οφειλέτες της τράπεζας.
-Οι στρεβλώσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών, συμπεριλαμβανομένων των παρεμβάσεων από τις κεντρικές τράπεζες, σε συνδυασμό με τις αυστηρότερες ρυθμίσεις, έχουν διαβρώσει την ικανότητα παραγωγής εσόδων από τις δραστηριότητες στην κεφαλαιαγορά.
Αυτές οι αντιξοότητες δεν πρόκειται να φύγουν σύντομα από τη μέση. Ως αποτέλεσμα, οι τράπεζες πρέπει να έχουν, και πρέπει να θεωρείται ότι έχουν, ισχυρά κεφαλαιακά μαξιλάρια για να αποφευχθεί το είδος της σκληρής μεταχείρισης από τις αγορές που εξακολουθεί να υφίσταται η DeutscheBank. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, όπου, σε αντίθεση με το αμερικανικό, οι ολοκληρωμένες προσπάθειες να ξεπεραστούν οι αστοχίες του παρελθόντος παρεμποδίζονταν κατά καιρούς από την επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστεί μια κρίση χρέους που απείλησε ακόμα και την ακεραιότητα της ζώνης του ευρώ.
Η μεταβλητότητα της αγοράς ενισχύεται από την πιο ρευστή διάρθρωση κεφαλαίων που επέφερε η επίδραση νέων “υβριδικών” εργαλείων, όπως τα CoCos (υπό αίρεση μετατρέψιμες ομολογίες που μετατρέπονται σε μετοχές σε ένα προκαθορισμένο επίπεδο τιμών). Αυτά είχαν σχεδιαστεί για την αντιμετώπιση των συστημικών επιπτώσεων των πιέσεων στον τραπεζικό τομέα, όπως μέσω του περιορισμού της ανάγκης για δαπανηρά κρατικά σχέδια διάσωσης.
Μπορούν επίσης να εγείρουν πρόσθετες ανησυχίες σχετικά με την διάβρωση των μετόχων, όταν οι αγορές είναι ήδη υπό πίεση.
Οι επενδυτές των τραπεζών θυμήθηκαν επίσης ότι τα νομικά ζητήματα παραμένουν, με πιο πρόσφατο γεγονός την απαίτηση καταβολής προστίμου 14 δισ. δολαρίων προς την DeutscheBank από το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Η αποκάλυψη αυτή, μαζί με το σκάνδαλο cross-selling της WellsFargo, αποτελεί ένα ακόμη πλήγμα για τις τράπεζες που εξακολουθούν να αγωνίζονται για να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη το σεβασμό του κοινού.
Δεν προκαλεί έκπληξη το ότι οι διοικητές των ευρωπαϊκών τραπεζών, συμπεριλαμβανομένου, αυτή την εβδομάδα, του CEO της CreditSuisseTidjaneTiam -έχουν τονίσει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο τομέας τους προσεχείς μήνες. Οι τράπεζες δεν πρέπει μόνο να επαναπροσδιορίσουν τη δραστηριότητά τους ούτως ώστε να ανταγωνιστούν σε ένα δύσκολο οικονομικό και χρηματοπιστωτικό περιβάλλον, αλλά και να συμμορφώνονται με ένα ρυθμιστικό σύστημα το οποίο, απαντώντας στην υπερβολική ανάληψη κινδύνων του παρελθόντος, επικεντρώνεται σε μια πολυετή προσπάθεια να ωθήσει τα ιδρύματα σε ένα λιγότερο συναρπαστικό “μοντέλο χρηστικότητας”. Και όλα αυτά, ενώ προσπαθούν να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη του κοινού.
Η DeutscheBank μπορεί να είναι μια ακραία περίπτωση, αλλά οι δυσκολίες της είναι ενδεικτικές μιας ευρύτερης πραγματικότητας για τον ευρωπαϊκό τραπεζικό τομέα στο σύνολό του. Σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, ορισμένα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα δεν έχουν ανακτήσει πλήρως το βηματισμό τους μετά την κρίση. Αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτές θα χρειαστούν γερά στομάχια, καθώς επιδιώκουν να διαφοροποιηθούν ανάμεσα σε εταιρίες και ευκαιρίες σε έναν τομέα που αναπόφευκτα θα παραμείνει ευάλωτος σε κρίσης διαταρακτικής διάχυσης, σοκ μεταβλητότητας και κινδύνους φήμης.
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, 30/09/2016, τουMohamedA. El-Erian – Bloombergview]