Οικονομία εντάσεως ζήτησης ορυκτών πρώτων υλών αποτελούν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες που αφορούν την ενεργειακή μετάβαση, τη μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, τις πράσινες και τις νέες τεχνολογίες. όπως επισημαίνουν τόσο οι άνθρωποι του εξορυκτικού κλάδου όσο και οι οικονομικοί αναλυτές.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ernst & Young πέντε είναι οι προκλήσεις για την εξορυκτική βιομηχανία το 2024: Οι πρακτικές περιβαλλοντικής διαχείρισης και σχέσεων με την κοινωνία και την εταιρική διακυβέρνηση (ESG), η εξασφάλιση κεφαλαίων, η κοινωνική άδεια λειτουργίας, η κλιματική αλλαγή και η η ψηφιακή καινοτομία.
Εξασφάλιση επενδύσεων
Η προσπάθεια έχει ξεκινήσει για να εξασφαλιστούν οι επενδύσεις που απαιτούνται για την κάλυψη της αυξανόμενης ζήτησης για τα ορυκτά και τα μέταλλα που είναι κρίσιμα για την ενεργειακή μετάβαση, συμπεριλαμβανομένων του χαλκού, του λιθίου και του νικελίου. Οι αγορές ανταποκρίνονται αλλά το α’ εξάμηνο του 2023 τα κεφάλαια που αντλήθηκαν παρέμειναν σταθερά έναντι της ίδιας περιόδου του 2022. Φαίνεται επομένως, ότι τα κεφάλαια μετακινούνται σε νέες αγορές εμπορευμάτων αντί να αντιμετωπίζουν υφιστάμενες προκλήσεις και προβλήματα. Οι εταιρείες σιδήρου και χάλυβα, χρυσού και άνθρακα συνεχίζουν να προσελκύουν τα περισσότερα κεφάλαια, αλλά οι επενδύσεις αυξάνονται σε νικέλιο και λίθιο. Οι προϋπολογισμοί για μεταλλευτική έρευνα αυξάνονται, με τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία να είναι οι προτιμώμενοι προορισμοί χάρη στη χαμηλή ταξινόμησή τους σε επενδυτικό κίνδυνο. Ο πιο πρόσφατος κατάλογος κρίσιμων και στρατηγικών πρώτων υλών του 2023 περιλαμβάνει 87 υλικά (67 μεμονωμένα υλικά και 3 ομάδες υλικών: 10 βαρέα στοιχεία σπάνιων γαιών, 5 ελαφρά στοιχεία σπάνιων γαιών, 5 μέταλλα της ομάδας του λευκόχρυσου).
Η μελέτη STRADE που χρηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Ένωση ανέδειξε ότι η εγχώρια παραγωγή ορυκτών είναι χαμηλή σε σύγκριση με την εγχώρια κατανάλωση. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αποτελεί σημαντικό παγκόσμιο παραγωγό ορυκτών πρώτων υλών, η πολιτική και η νομοθεσία για τους ορυκτούς πόρους παραμένουν στην αρμοδιότητα των επιμέρους κρατών-μελών, το ζήτημα της κοινωνικής αποδοχής παρουσιάζεται συχνά ως επιλογή μεταξύ της αποδοχής της εξορυκτικής δραστηριότητας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Συχνά η κοινωνική αποδοχή υπερβαίνει τις τοπικές κοινότητες που επηρεάζονται άμεσα από την εξορυκτική δραστηριότητα.
[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, της Λέττας Καλαμαρά, 19/12/2023]