Αριστερά: Μπουκάλι με σκηνή εξόρυξης από τον Matthias Buchinger, ο οποίος γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, 1719 περίπου. Δεξιά: Ένα γερμανικό μπουκάλι με σκηνή εξόρυξης από τις αρχές του 19ου αιώνα.
Πριν από έναν αιώνα, αυτοδίδακτοι καλλιτέχνες έκλειναν μικρόκοσμους μέσα σε μπουκάλια.
Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς τα μπουκάλια έγινε άφθονο και διαθέσιμο υλικό, μια ομάδα λαϊκών καλλιτεχνών άρχισε να χρησιμοποιεί τα πεταμένα μπουκάλια για μικροσκοπικά γλυπτά. Με αρχή μικρά ιερά που κατασκευάστηκαν στην Ευρώπη, η τάση εξαπλώθηκε στις ΗΠΑ και περιελάμβανε ένα ευρύ φάσμα θεμάτων. Σήμερα, οι περισσότεροι είναι εξοικειωμένοι με τη θέα ενός πλοίου μέσα σε μπουκάλι, αλλά λίγοι έχουν δει τα όσα καταπληκτικά πράγματα έχουν γίνει, από πολυεπίπεδες μινιατούρες εξόρυξης άνθρακα μέχρι σκηνές σε μπαρ, ενώ πολλά από αυτά έχουν περίπλοκα διακοσμητικά πώματα αντί για έναν τυπικό φελλό.
Ανεξάρτητα από το αντικείμενο, πώς μπορεί κανείς να χωρέσει μια περίτεχνη ξύλινη καρέκλα ή μια βάρκα ή έναν σταυρό μέσα από ένα τόσο μικρό άνοιγμα;
Η Susan D. Jones, συγγραφέας του “Genius in a Bottle: The Art and Magic of Bottle Whimseys”, εξηγεί ότι ο όρος “whimsey” (μερικές φορές γράφεται “whimsy”), απλώς περιγράφει μια ποικιλία από μικρά στολίδια φτιαγμένα από λαϊκούς τεχνίτες. “Τα whimsey ήταν κατασκευές συνήθως αντρών, οι οποίοι έδειχναν την ικανότητά τους”. Το αποτέλεσμα ήταν ένα αντικείμενο από μικρά, διακοσμητικά, μπιχλιμπίδια κατασκευασμένα από μεταλλουργούς, υαλουργούς, αγγειοπλάστες και ξυλουργούς.
Ο Jones εξηγεί ότι υπήρχαν τέσσερα πρωτεύοντα μοτίβα στα ευρωπαϊκά μπουκάλια που αποτέλεσαν τη βάση για αυτήν τη μορφή λαϊκής τέχνης: θρησκευτικές σκηνές, σκηνές εξόρυξης, εργαλεία ύφανσης και πλοία σε μπουκάλια.
Τα μπουκάλια με σκηνές εξόρυξης μεταλλευμάτων άρχισαν να εμφανίζονται στα τέλη του 19ου αιώνα. “Αποτελούνται από τρία ή τέσσερα επίπεδα, ανάλογα με το μέγεθος του μπουκαλιού. Στο κάτω επίπεδο, οι ανθρακωρύχοι σκάβουν άνθρακα ή μεταλλεύματα. Μερικές φορές είναι πραγματικά αφρώδες υλικό. Στο επόμενο επίπεδο, οι ανθρακωρύχοι ταξινομούν τον άνθρακα, συχνά σε ό, τι μοιάζει με ταινίες μεταφοράς, αλλά είναι προφανώς επιφάνειες για πλύσιμο. Αν υπάρχουν τέσσερα επίπεδα, μερικές φορές υπάρχει ένας μεγάλος φούρνος όπου λιώνουν το μετάλλευμα. Το ανώτερο επίπεδο είναι κάποια συνεδρίαση ενός συμβουλίου ή μια σκηνή με αξιωματούχους. Επίσης, μια μπάντα είναι κοινό χαρακτηριστικό”. Μερικά μπουκάλια με τέτοιες σκηνές περιελάμβαναν ακόμη και μηχανική μανιβέλα για να γυρνούν τα μηχανήματα μέσα τους.
[ΠΗΓΗ: https://kataggeilte.blogspot.com/, 27/5/2020]