Πολλοί «συγκινήθηκαν» με την αθώωση των κατηγορουμένων κατοίκων για τα επεισόδια στο Δημαρχείο της Ιερισσού το Μάρτη του 2012. Και πολλοί περισσότεροι ανακουφίστηκαν αφού οι ίδιοι ή φίλοι, γνωστοί, μέλη της οικογένειάς τους ίσως, αθωώθηκαν…
Αλλά ας μη το παρατραβάμε το σχοινί…
Ας δούμε μερικές λεπτομέρειες από αυτή τη δίκη.
- Όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, το πλημμέλημα παραγράφεται με την παρέλευση πενταετίας από την τέλεσή του. Γνωρίζετε πως οι κλήσεις για το δικαστήριο έφτασαν στα χέρια των κατηγορουμένων 1 μήνα ΜΕΤΑ την παρέλευση της πενταετίας,στις 3 Μαΐου 2017; (Οπότε δεν υπήρξε θέμα εκδίκασης των πλημμελημάτων)
- Με έναν σχετικά πρόσφατο νόμο κατηγορίες για κακούργημα μετατράπηκαν σε πλημμέλημα.
- Για τα κακουργήματα που εκδικάστηκαν, η διαδικασία ήταν η εξής: Ρωτά ο δικαστής, «είδε κανείς τον κο Τάδε να κατασκευάζει βόμβα μολότοφ;» Φυσικά όχι… «Είδε κανείς το κο Τάδε να ρίχνει βόμβα μολότοφ;» Πάλι φυσικά όχι, αφού οι άνθρωποι που υπέστησαν την επίθεση ήταν μέσα στο κτίριο.. Άρα αθώος ο κατηγορούμενος…
Το γεγονός είναι πως κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στο Δημαρχείο κάποιοι κόψανε ρεύμα και νερό, το κτίριο υπέστη μεγάλες ζημιές, καταστράφηκαν ιδιωτικά και δημοτικά αυτοκίνητα, ένας αστυνομικός πήγε στο νοσοκομείο για ράμματα, ένα δημότης βρέθηκε με σπασμένα πλευρά, και οι εγκλωβισμένοι στο κτίριο χρειάστηκε να φυγαδευτούν με τη συνδρομή της αστυνομίας.
Το περίεργο είναι πως το δικαστήριο ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΕ πως τα παραπάνω γεγονότα συνέβησαν.
Το πρόβλημα είναι ποιοι είναι οι δράστες… Και ποια είναι η «στημένη βιομηχανία διώξεων»…
(Τώρα μπορείτε να συνεχίσετε να πανηγυρίζετε και να συγκινείστε, σύντροφοι «αγωνιστές»…)