Μια περίεργη συνύπαρξη στην Σέριφο του περασμένου αιώνα
Η Σέριφος εκτός από τον ορυκτό της πλούτο ήταν γνωστή και για τα αμπέλια της. Μάλιστα και σήμερα η ποικιλία Σερφιώτικο είναι ταυτοποιημένη από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Γεωργίας με το όνομα της περιοχής, ενώ η κυκλαδική ποικιλία Ψαροσύρικο καλλιεργείται στο νησί, μεταξύ άλλων.
Το ενδιαφέρον στοιχείο είναι πως ενώ συνήθως στη σημερινή εποχή δραστηριότητες όπως η εξόρυξη και η γεωργία θεωρούνται ανταγωνιστικές ως προς τις χρήσεις γης, η αμπελουργία στο νησί της Σερίφου συνυπήρχε ανέκαθεν με την μεταλλευτική δραστηριότητα.
Μάλιστα σε μεγάλο βαθμό τα αμπέλια τα δούλευαν οι ίδιοι οι μεταλλωρύχοι ή οι οικογένειές τους, για να έχουν με αυτόν τον τρόπο ένα δεύτερο, συμπληρωματικό εισόδημα. Απόδειξη αυτού αποτελεί το γεγονός πως όταν άρχισε να παρακμάζει η μεταλλευτική δραστηριότητα στο νησί και τελικά τα μεταλλεία έκλεισαν οριστικά την δεκαετία το ’60, παράλληλα ατόνισε και η αμπελοκαλλιέργεια χάνοντας την αίγλη του παρελθόντος, όταν δηλαδή το ένα τρίτο περίπου του νησιού, κοντά στα 30.000 στρέμματα καλλιεργήσιμης γης καλυπτόταν με αμπέλια.
Σήμερα γίνονται σοβαρές προσπάθειες να αναβιώσει η αμπελοκαλλιέργεια για οινοποιήσιμα σταφύλια και να προωθηθούν τοπικές Κυκλαδίτικες ποικιλίες. Εκτός από το “Σερφιώτικο” και το “Ψαροσύρικο”, ενδείκνυνται και οι “Μαντηλαριά”, “Μονεβασιά”, “Τσαμπάτο”, “Πλατύραχο”, “Αηδάνι” και “Ασύρτικο”, οι οποίες αποδίδουν σε ξηρικές καλλιέργειες και είναι προσαρμοσμένες στο μικροκλίμα των Κυκλαδίτικων νησιών με την μεγάλη ξηροθερμική περίοδο και τις περιορισμένες βροχοπτώσεις.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο:
[ΠΗΓΗ: https://ecoserifos.gr/, 13/9/2023]