Το έργο είναι μια πλήρης και συστηματική πραγματεία για την εξόρυξη και την εξορυκτική μεταλλουργία
Ο Γκεόργκιους Αγκρικόλα (Georgius Agricola, 24 Μαρτίου 1494 – 21 Νοεμβρίου 1555) ήταν Γερμανός καθολικός, λόγιος και επιστήμονας. Γνωστός ως ο «πατέρας της ορυκτολογίας», γεννήθηκε στο Γκλάουχαου της Σαξονίας. Το όνομα γέννησής του ήταν Georg Pawer (Bauer στη σύγχρονη γερμανική). Αγκρικόλα είναι η λατινική εκδοχή του ονόματός του, με το οποίο ήταν γνωστός όλη την ενήλικη ζωή του.
Και τα τρία ονόματα Georg/Georgius (από το ελληνικό «Γεώργιος»), Agricola και Bauer σημαίνουν «αγρότης» στις αντίστοιχες γλώσσες τους. Είναι κυρίως γνωστός για το βιβλίο του De Re Metallica (1556).
Το έργο του Agricola «Bermannus, sive de re metallica dialogus» [Bermannus, ή ένας διάλογος για τη μεταλλουργία], (1530), που ήταν η πρώτη προσπάθεια για να φέρει τη γνώση κέρδισε από την πρακτική εργασία σε επιστημονική τάξη, έκανε τον Agricola γνωστό. Το βιβλίο περιείχε μια έγκριτική επιστολή από τον Erasmus στην αρχή του.
Το 1530, ο Prince Maurice της Σαξωνίας τον διόρισε σαν ιστοριογράφο με ένα ετήσιο επίδομα, και μετεγκαταστάθηκε στο Chemnitz, στο κέντρο της εξορυκτικής βιομηχανίας, για να διευρύνει το φάσμα των παρατηρήσεων του. Οι πολίτες έδειξαν την εκτίμησή τους στη γνώση του διορίζοντας τον γιατρό της πόλης το 1533. Σε εκείνο το έτος, δημοσίευσε ένα βιβλίο για τα ελληνικά και ρωμαϊκά μέτρα και σταθμά, De Mensuis et Ponderibus.
Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον του ήταν ακόμα στην ορυκτολογία, αλλά ασχολήθηκε επίσης με την ιατρική, μαθηματικά, θεολογικά και ιστορικά θέματα, κορυφαίο ιστορικό του έργο είναι η Dominatores Saxonici εκ πρώτης origine ad HANC aetatem, που δημοσιεύθηκε στο Φράιμπεργκ. Το 1544, δημοσίευσε το De ortu et causis subterraneorum, στο οποίο έβαλε τα πρώτα θεμέλια ενός φυσικού γεωλόγου και επέκρινε τις θεωρίες των αρχαίων. Ωστόσο, υποστήριξε ότι μια ορισμένη «materia pinguis» ή «λιπαρή ύλη», που σε ζύμωση από τη θερμότητα, γέννησε τα ορυκτά οργανικά σχήματα, σε αντίθεση με τα ορυκτά κοχύλια που ανήκαν σε ζώντα ζώα.
De re metallica
Το πιο διάσημο έργο του, το De re metallica libri xii παρέμενε για καιρό ένα έργο πρότυπο, και σηματοδοτεί το συντάκτη του ως ένας από τους πιο καταξιωμένους χημικούς της εποχής του. Είχε δημοσιευθεί το χρόνο μετά το θάνατό του, το 1556, αν και προφανώς τελείωσε το 1550, αφού η αφιέρωση στον αδελφό του έχει ημερομηνία 1550. Η καθυστέρηση στη δημοσίευση πιστεύεται ότι οφείλεται στο χρόνο που απαιτείται για να ολοκληρωθούν οι ξυλογραφίες του βιβλίου. Το έργο είναι μια πλήρης και συστηματική πραγματεία για την εξόρυξη και την εξορυκτική μεταλλουργία, εικονογραφημένο με πολλά ωραία και ενδιαφέροντα ξυλόγλυπτα που απεικονίζουν κάθε δυνατή μέθοδο για την εξαγωγή μεταλλευμάτων από το έδαφος και του μετάλλου από το μετάλλευμα, και άλλα.
Παραδέχθηκε το χρέος του σε αρχαίους συγγραφείς, όπως ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος και ο Θεόφραστος. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, το έργο του Πλίνιου Historia Naturalis ήταν η κύρια πηγή πληροφόρησης για μέταλλα και τις τεχνικές εξόρυξης και ο Αγκρίκολα κάνει πολλές αναφορές σε αυτή τη ρωμαϊκή εγκυκλοπαίδεια.
Ο Αγκρίκολα περιγράφει και απεικονίζει πώς εμφανίζονται φλέβες μεταλλεύματος μέσα και πάνω στο έδαφος, καθιστώντας την εργασία μια πρώιμη συμβολή στην ανάπτυξη της επιστήμης της γεωλογίας. Περιέγραψε την αναζήτηση φλεβών μεταλλεύματος και έδωσε τοπογραφικά με μεγάλη λεπτομέρεια, καθώς και το πλύσιμο των μεταλλευμάτων για να συλλέξει τα βαρύτερα πολύτιμα μέταλλα, όπως ο χρυσός και ο κασσίτερος.
Το έργο είναι επίσης ενδιαφέρον για την προβολή των πολλών νερόμυλων που χρησιμοποιούνται στον τομέα της εξόρυξης, όπως η μηχανή για την ανύψωση ανθρώπων και υλικών προς και από ένα ορυχείο. Οι νερόμυλοι βρήκαν αναρίθμητες εφαρμογές, ιδιαίτερα στη σύνθλιψη μεταλλευμάτων για την απελευθέρωση των λεπτών σωματιδίων χρυσού και άλλων βαρέων ορυκτών, καθώς και για να κινήσουν γιγάντια φυσερά για να ωθήσουν τον αέρα στους κλειστούς χώρους των υπόγειων εργασιών.
Περιέγραψε πολλές μέθοδοι εξόρυξης που είναι πλέον άνευ αντικειμένου, όπως το ότι έβαζαν φωτιά δίπλα στους σκληρούς βράχους. Ο καυτός βράχος κατόπιν διαβρέχεται με νερό, και το θερμικό σοκ τον εξασθένιζε αρκετά ώστε να είναι εύκολη η αφαίρεση. Η τεχνική αυτή ήταν πολύ επικίνδυνη όταν χρησιμοποιήθηκε σε υπόγειες στοές λόγω των τοξικών αερίων που εκπέμπονταν από τις πυρκαγιές, και αντικαταστάθηκε από τα εκρηκτικά.
Το έργο περιλαμβάνει, σε παράρτημα, τα γερμανικά ισοδύναμα για τους τεχνικούς όρους που χρησιμοποιούνται στο κείμενο της Λατινικής. Σύγχρονες λέξεις που προέρχονται από το έργο περιλαμβάνουν τον φθορίτη (από την οποία αργότερα ονομάστηκε το φθόριο) και το βισμούθιο. Σε ένα άλλο παράδειγμα, θεωρώντας το μαύρο βράχο της Schloßberg στο Stolpen να είναι ο ίδιος με τον βασάλτη του Πλίνιο του Πρεσβύτερο, o Αγκρίκολα του αποδίδει το όνομα βαλσάτης, και έτσι προήλθε ο πετρολογικός όρος που έχει ενσωματωθεί οριστικά στο λεξιλόγιο της επιστήμης.
Το De re metallica θεωρείται ένα κλασικό έγγραφο της Αναγεννησιακής μεταλλουργίας, αξεπέραστο για δύο αιώνες. Το 1912, το περιοδικό Mining (Λονδίνο) δημοσίευσε μια μετάφραση στα Αγγλικά. Η μετάφραση έγινε από τον Herbert Hoover, που τότε ήταν ένας Αμερικανός μηχανικός ορυχείων αλλά είναι περισσότερο γνωστός στην ιστορία για την αργότερη της θητεία του ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, και τη σύζυγό του Lou Henry Hoover.
Πέθανε στο Chemnitz στις 21 Νοεμβρίου του 1555. Τόσο βίαιη ήταν η θεολογική αίσθηση εναντίον του, που δεν του επετράπη να ταφεί στην πόλη στην οποία είχε προσθέσει τέτοια λάμψη. Μέσα σε εχθρικές διαδηλώσεις, μεταφέρθηκε στο Zeitz, περίπου 50 χιλιόμετρα μακριά και τάφηκε εκεί.
(Από Georgius Agricola – De re metallica, https://commons.wikimedia.org)
[ΠΗΓΗ: https://www.olympia.gr/, από https://el.wikipedia.org/, 22/11/2022]