Μεταλλευτικό Λαύριο: Στο κατώφλι ένταξης ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO;

Τον τελευταίο καιρό σημειώνεται μία έντονη κινητοποίηση των αρμόδιων φορέων της πολιτείας  για το θέμα της ένταξης της  αρχαίας  και νεότερης μεταλλευτικής  Λαυρεωτικής στα μνημεία της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Βέβαια παρακινήθηκαν από συγκεκριμένες ενέργειες όπως η πρόσφατη ενημερωτική επίσκεψη  κλιμακίου αντιπροσωπείας του Δήμου Λαυρίου με επικεφαλής τον Δήμαρχο  στην  αρχαία μεταλλευτική πόλη της  Banská Štiavnica της Σλοβακίας,  που  είναι ήδη εδώ και πολλά χρόνια ενταγμένη στα παγκόσμια μνημεία της UNESCO, άλλα και από το ζωηρό ενδιαφέρον  από πάρα  πολλούς φίλους και λάτρεις του Λαυρίου, που εκδηλώθηκε με πλήθος από αναρτήσεις σε εξειδικευμένα Blogs στο INTERNET και  με επιστολές προς την πολιτική ηγεσία.

Εντός του Ιουλίου 2020 έγινε -επίσης με πρωτοβουλία του Δήμου Λαυρεωτικής- ευρεία σύσκεψη στο Επισκοπείο της Ιεράς Μητρόπολης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, με θέμα την υποβολή της πρότασης υποψηφιότητας αλλά και άλλα ζητήματα  σχετικά πάντα με την προβολή και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του Λαυρίου. Στη συνάντηση αυτή, όπου συμμετείχαν και όλα τα συναρμόδια Υπουργεία,  η ΕΑΓΜΕ (πρώην ΙΓΜΕ) δεσμεύτηκε να συμβάλει στην διαμόρφωση των απαιτούμενων δεδομένων για την υλοποίηση της πρότασης. Σε συνέχεια, εντός του Ιουλίου, με απόφαση της Δημοτικής Ανώνυμης Εταιρείας Ακίνητων Λαυρεωτικής (Δ.ΑΝ.ΕΤ.Α.Λ) του Δήμου, συστάθηκε Επιτροπή Διατήρησης και Ανάδειξης Γεωπάρκου (Ε.ΔΙ.Α.Γ.Ε.) Λαυρεωτικής, η οποία πρόκειται να αρχίσει άμεσα εργασίες.

Υπενθυμίζεται ότι  και παλαιότερα είχαν γίνει αξιόλογες προσπάθειες από διάφορους φορείς όπως το ΙΓΜΕ (νυν ΕΑΓΜΕ) και το Υπουργείο Πολιτισμού για την ένταξη στο παγκόσμιο  δίκτυο  γεωπάρκων  και στα μνημεία παγκόσμιας  πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO  αντίστοιχα,  χωρίς όμως θετική έκβαση.

Εξάλλου σημαντική ήταν και η συμβολή στην ανάδειξη της Λαυρεωτικής  μίας μελέτης που έγινε πρόσφατα από μία ομάδα  εταιριών με χορηγία του ΣΜΕ  και  η οποία παραδόθηκε στο Δήμο, με θέμα :  «Αξιοποίηση της μεταλλευτικής και πολιτιστικής κληρονομιάς με στόχο την τουριστική ανάπτυξη και την αύξηση της επισκεψιμότητας του δήμου Λαυρεωτικής».

Επίσης στο πρόσφατο διεθνές συνέδριο του ελληνικού ICOMOS (Νοέμβριος 2019) έγινε παρουσίαση από τους συγγραφείς του παρόντος καθώς και διεξοδική συζήτηση για το Λαύριο ως ορόσημο της γεω-μεταλλευτικής βιομηχανικής κληρονομιάς του τόπου μας!

Η πολιτεία από την πλευρά της στοχεύει να αναμορφώσει το Μεταλλευτικό Κώδικα στα σημεία εκείνα που καθιστούν την μεταλλευτική κληρονομιά αφενός επισκέψιμη και αφετέρου επιδεκτική σε εναλλακτικές χρήσεις μετά το πέρας της όποιας μεταλλευτικής δραστηριότητας.

Φαίνεται λοιπόν να  έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για μία ολιστική προσέγγιση του θέματος της ένταξης της  γεωλογικής, ορυκτολογικής, ιστορικής, αρχαιολογικής, μεταλλευτικής – μεταλλουργικής, αρχαιο-βιομηχανικής  Λαυρεωτικής  στα παγκόσμια μνημεία  της UNESCO. Είναι σίγουρο ότι  το  Λαύριο  με τον μοναδικό παγκοσμίως  πολυδιάστατο χαρακτήρα του, πληροί τα απαιτούμενα  πολιτιστικά και φυσικά κριτήρια ένταξης στα πολιτιστικά μνημεία της UNESCO.

Εντούτοις,  για να συμβεί αυτό απαιτείται να συνεργαστούν όλοι οι φορείς “γύρω από ένα τραπέζι”  ώστε να υποβληθεί ένας ενιαίος και τεκμηριωμένος φάκελος με όλα τα δεδομένα και κυρίως τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του γεω-μεταλλευτικού Λαυρίου.  Η πολυθεματική διάσπαση σε πολλούς εμπλεκόμενους φορείς και επιμέρους θεματικές ενότητες δεν πρέπει να αποτελέσει τροχοπέδη, αντιθέτως πρέπει να γίνει εστίαση του στόχου, ανάλυση των επιχειρησιακών βημάτων και άμεση έναρξη υλοποίησής τους

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ: 

[Το άρθρο δημοσιεύτηκε σε δύο μέρη στον ιστότοπο http://www.oryktosploutos.net/2020/07/unesco-i.html ]

ΦΩΤΟ: Ο Ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο συνδέεται με τα πετρώματα της Λαυρεωτικής γης και συγκεκριμένα με τα λατομεία μαρμάρων Αγριλέζας. Photo by Maria Chourdari/NurPhoto via Getty Images

 

[ΠΗΓΗ: stonenews.eu/, των Δρ. Πέτρου Τζεφέρη, Γεν. Δ/ντή Ορυκτών Πρώτων Υλών Υπ. Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Υπ.Εν) – Δρ. Δημήτρη Μπίτζιου, Γεωλόγου – Κοιτασματολόγου, 2/8/2020]