«Ο χρυσός και οι μετοχές των ορυχείων χρυσού στην πρώτη φάση κάθε κραχ δέχονται πιέσεις γιατί σπάνε τα “margin calls” και εκποιούνται θέσεις για να καλυφθούν ζημιές. Η εμπειρία του 2008 δείχνει πως η πτώση μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά στη συνέχεια ανακάμπτουν νωρίτερα και δυναμικότερα».
Εκτός τις επιπτώσεις στον πληθυσμό και την κοινωνία από τον κορονοϊό, ούτε τις επιπτώσεις στην οικονομία μπορεί κάποιος να εκτιμήσει προς το παρόν.
Όπως γράφουμε συχνά τις τελευταίες μέρες η επιδημία μοιάζει με την “καρφίτσα” που ακούμπησε την “φούσκα” των αγορών.
Την περασμένη εβδομάδα η FED μείωσε κατά μισή μονάδα τα επιτόκια και επειδή αυτό μάλλον δεν αποδείχτηκε αρκετό την Κυριακή αιφνιδιαστικά πάλι (κάτι που εκλαμβάνεται σαν κίνηση πανικού) τα μείωσε ξανά κοντά στο μηδέν, ξεκινώντας παράλληλα ένα πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης ύψους 700 δισ. δολ.
Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τις αντιδράσεις των αγορών αυτήν την εβδομάδα, αλλά τα πρώτα δείγμα δεν μοιάζουν ενθαρρυντικά.
Το σενάριο που η στήλη θεωρεί εδώ και πολύ καιρό ως επικρατέστερο είναι πως από ένα σημείο και μετά τα μηδενικά επιτόκια και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης δεν θα προκαλούν θετικές αντιδράσεις στην οικονομία και τις αγορές αλλά αρνητικές φαλκιδεύοντας την εμπιστοσύνη στην αξία των νομισμάτων…
Η εμπιστοσύνη σε ένα νόμισμα αντιπροσωπεύει την εμπιστοσύνη σε ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα. Η απώλειά της δεν είναι απλή υπόθεση…
Την κατάσταση περιγράφει επαρκώς κατά τη γνώμη μου ο Mike O’Rourke, chief market strategist της JonesTrading με τον όρο “Bearmageddon”. Κατά τον ίδιο Bearmageddon σημαίνει η κατάσταση όπου η οικονομία κυλάει σε μια εποχή “μέγιστου επιπέδου” εύκολης νομισματικής πολιτικής, ενώ η αξία των περιουσιακών στοιχείων και των μετοχών εξακολουθεί να είναι ακριβή. “Αυτός ο συνδυασμός θα αρχίσει να γίνεται τοξικός όταν οι επενδυτές θα αρχίσουν να εκφράζουν την ανησυχία ότι η νομισματική πολιτική της Federal Reserve δεν θα έχει αποτέλεσμα”.
Αν οι αγορές συνεχίσουν να πέφτουν και η οικονομία να κυλάει σε ύφεση παρά τα μηδενικά επιτόκια και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, τα όπλα των κεντρικών τραπεζών που αποδείχτηκαν αποτελεσματικά το 2008, θα είναι άχρηστα…
Ένα πιθανό σενάριο είναι οι κυβερνήσεις να αυξήσουν ανεξέλεγκτα το χρέος και να ξεκινήσουν επενδύσεις σε έργα υποδομής. Σε αυτή την περίπτωση η Ε.Ε. θα ξεκινήσει επενδύσεις σε όλη την Ευρώπη με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τις κατασκευές.
Όπως και να έχει όμως μια πιθανή αποτυχία των κεντρικών τραπεζών να ανακόψουν την οικονομική κατάρρευση και η ανεξέλεγκτη αύξηση της ρευστότητας και του χρέους θα αναδείξουν τον χρυσό σαν καταφύγιο.
Ο χρυσός και οι μετοχές των ορυχείων χρυσού στην πρώτη φάση κάθε κραχ δέχονται πιέσεις γιατί σπάνε τα “margin calls” και εκποιούνται θέσεις για να καλυφθούν ζημιές.
Η εμπειρία του 2008 δείχνει πως η πτώση μπορεί να είναι μεγάλη, αλλά στη συνέχεια ανακάμπτουν νωρίτερα και δυναμικότερα.
Το 2008 η πτώση του χρυσού και των ορυχείων χρυσού τελείωσε τον Οκτώβριο περί τους 5 μήνες νωρίτερα από τον S&P 500 που βρήκε πυθμένα στις 2 Μαρτίου του 2009 κάτω από τις 700 μονάδες.
[ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/, του Κώστα Στούπα , 17/3/2020]