Ένα ολόκληρο προεκλογικό σπότ με τον πρωθυπουργό να προσβάλει βάναυσα την έννοια της πατρίδας προβάλλεται από προχτές και δεν ιδρώνει κανενός το αυτί. Απόδειξη ότι η εκπαιδευτική αποδόμηση της πατρίδας στη συνείδηση των Ελλήνων πέτυχε το στόχο της. Έχει κάνει τους Έλληνες κάτοικους χώρου και όχι χώρας. Τέτοιους, που κανείς δε μοιάζει να προσβάλλεται από τις νέες αμορφωσιές του πρωθυπουργού για τον τόπο.
Στο σπότ που παίζεται διαρκώς στην τηλεόραση με τίτλο ΠΑΤΡΙΔΑ, ο πρωθυπουργός που δεν έχει ιδέα από πατρίδα το αποδεικνύει κι όλας με τις θολοδιεθνιστικές αρλουμπολογίες του. Και μας περιγράφει με στόμφο και επιθετικότητα:
«Πατρίδα δεν είναι οι κραυγές των πατριδοκάπηλων. Πατρίδα είναι οι άνθρωποι που ζουν σ’ αυτήν την πατρίδα. Πατρίδα είναι κι εκεί που οι πολλοί μπορούν να ζουν με αξιοπρέπεια. Πατρίδα είναι εκεί όπου οι εργαζόμενοι έχουν δικαιώματα, όχι εκεί που ξεζουμίζονται με 12ωρα και 300 ευρώ. Πατρίδα είναι εκεί όπου Υγεία και Παιδεία είναι καθολικό δικαίωμα, όχι εκεί που είναι προνόμιο των λίγων. Εκεί όπου η νέα γενιά έχει προοπτική, που μπορεί να ονειρεύεται μία καλύτερη ζωή. Πατρίδα είναι εκεί όπου το μέλλον της μπορεί να το ορίζει ο ίδιος ο λαός, όχι εκεί που βασιλεύει το ψέμα, η προπαγάνδα, η οικογενειοκρατία. Γι’ αυτήν την πατρίδα εμείς θα δώσουμε τη μάχη».
Για όποιον δεν κατάλαβε, το κήρυγμα του πρωθυπουργού είναι ακριβώς πάνω στην Τρίτη Διεθνή. Όπου «εμείς δεν έχουμε πατρίδα, ούτε αγίους με σπαθιά, μόν’ έχουμε τα δυό μας χέρια που μας ζουν απ’ τη δουλειά». Και επειδή δεν έχουμε πατρίδα παρά το μόνο ιδανικό μας είναι η δουλειά, και να περνάμε καλά, όπου υπάρχει ευημερία και δουλειά είναι πατρίδα μας. Αυτό λέει στο λαό ο πρωθυπουργός της χώρας, που του ζητάει να τον ψηφίσει!
Επειδή όμως πατρίδα δεν είναι μόνο η ευημερία, όπως τη θέλει το σπότ με τη φραγκοφανιάδικη δήθεν μαρξιστική αμορφωσιά κι αυτού και του διαφημιστή του, δεν υπάρχει λαός στον κόσμο που να θεωρεί πατρίδα του όπου περνάει καλά! Γιατί, πατρίδα δεν είναι «να περνάμε καλά και να’ χουμε», όπως το θέλει η άψυχη ιδεοληψία του πρωθυπουργού και του σιναφιού του. Η πατρίδα δεν είναι για τα εύκολα. Η πατρίδα είναι εδώ. Πάντα. Και δεν είναι μόνο οι άνθρωποι. Είναι η μόνιμη μάνα και γυναίκα μας. Για τα εύκολα και για τα δύσκολα. Μέχρι να κλείσουμε τα μάτια στο χώμα της ή στον αέρα της ή «στα ξένα». Στα ξένα, λέμε. Δε λέμε «σε άλλη πατρίδα». Κι ας καλοπερνάμε στην άλλη χώρα.
Επειδή Πατρίδα είναι ο τόπος σου ακόμα κι όταν δε ζεις εκεί με αξιοπρέπεια. Όπως σχεδόν όλοι οι Έλληνες πριν από 100 και 200 χρόνια. Κι όμως, πολέμησαν γι αυτήν. Έτσι την έχτισαν.
Είναι ο τόπος σου ακόμα κι αν δεν έχεις δικαιώματα, κι αν ξεζουμίζεσαι με 12ωρα για 300 ευρώ. Όπως σχεδόν όλοι οι εργάτες και οι χωριάτες μέχρι και πριν από χρόνια. Κι όμως, πολέμησαν γι αυτά και γι αυτήν. Έτσι την έχτισαν.
Είναι ο τόπος σου ακόμα κι αν η υγεία και η παιδεία είναι όνειρο και ζητούμενο. Όπως σχεδόν όλοι οι Έλληνες πριν από πολλά χρόνια. Κι όμως πολέμησαν γι αυτά και γι αυτήν. Έτσι την έχτισαν.
Είναι ο τόπος σου ακόμα κι αν παλεύεις σκληρά για το μέλλον σου. Πατρίδα είναι ο τόπος σου ακόμα κι αν ξενιτεύεσαι για να ζήσεις ή να προκόψεις. Όπως εκατομμύρια Έλληνες που σπάρθηκαν στις 5 Ηπείρους μετά τον πόλεμο. Κι όμως, με το όνειρό της ζουν. Αυτήν υπερασπίζονται. Αυτήν κουβαλάνε μέσα τους.
Πατρίδα είναι ο τόπος σου ακόμα κι αν το μέλλον το ορίζει ο σουλτάνος, ο Ενετός ή ο Γερμανός, ο Ιταλός ο Βούλγαρος. Γιατί αν δεν ήταν δεν θα ξεσηκωνόντουσαν ποτέ το ’21, το ’12- ‘13, το ’40- ’45 οι πατριώτες Έλληνες. Δεν θα ήταν πατρίδα τους. Έτσι την έχτισαν.
Γιατί πατρίδα είναι οι άνθρωποι, αλλά δεν είναι μόνο οι άνθρωποι. Επειδή ο τόπος κάνει τους ανθρώπους κι όχι οι άνθρωποι τον τόπο. Πατρίδα είναι το χώμα, ο ουρανός κι η θάλασσα, οι μυρωδιές της γης και του αέρα, οι πέτρες και οι ελιές. Πατρίδα είναι οι μνήμες από τις εικόνες, τις γεύσεις, τα συναισθήματα. Είναι οι τάφοι και τα ξωκλήσια. Οι πατημασιές της Ιστορίας και των παλιών ανθρώπων. Είναι τα δασκαλέματα απ τους βοσκούς και τους Δασκάλους. Είναι οι λέξεις. Είναι εκεί που δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
Πατρίδα είναι ο τόπος σου ακόμα και που βασιλεύει το ψέμα, η προπαγάνδα, η οικογενειοκρατία, που αφορίζει ο πρωθυπουργός. Γιατί αν δεν ήταν, θα είχαν μείνει εδώ στον τόπο μόνο πολιτικάντες ψεύτες, προπαγανδιστές και οικογενειοκράτες, μαζί κι ο Τσίπρας με τα ψέματά του και όλη τη φαμίλια διορισμένη. Κι όλοι οι υπόλοιποι θα είχαμε φύγει. Αλλά, όμως, μένουμε. Και προσπαθούμε να διώξουμε τους άλλους. Τους κάθε Τσίπρες, παλιούς και νέους. Απ’ την πατρίδα μας. Αυτήν που τη λερώνουν και την πουλάνε για μια καρέκλα μαυρογιαλούροι και απάτριδα φυντάνια.
Μένουμε, όμως. Γιατί, Πατρίδα, πάνω απ’ όλα, είναι η Αγάπη για την πατρίδα. Όπως κι αν είναι. Ελεύθερη ή υπόδουλη, φτωχιά ή πλούσια, άσχημη ή όμορφη, νέα ή παλιά, ευτυχισμένη ή βασανισμένη. Μένουμε γιατί είναι η μήτρα. Χωρίς την οποία θα ήμασταν άλλοι. Μένουμε, γιατί αυτή είναι η πατρίδα μας. Και μένουμε για να μη μπορεί κανείς να μας την πάρει.
[ΠΗΓΗ: https://www.liberal.gr/, του Γ. Παπαδόπουλου- Τετράδη, 14/5/2019]