Τελικά καταλάβατε τι κατάφερε ο κος Τσίπρας με τη ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών; Να διευρύνει το δίπολο «αριστεροί» – «δεξιοί», να ενδυναμώσει τις διχαστικές φωνές εκατέρωθεν (ή καλύτερα πανταχόθεν), να χωρίσει ακόμα περισσότερο τους Έλληνες, με άλλα λόγια… Έκανε τα αδύνατα δυνατά να περάσει από τη βουλή μια συμφωνία με την οποία συντάσσονται οι μισοί Έλληνες… Και αυτό είναι θεωρητικό, διότι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν αντιπροσωπεύουν σήμερα τις ψήφους που περισυνέλλεξαν το 2015… Και οι άλλοι μισοί Έλληνες; Στα παλιά του τα παπούτσια; Ακριβώς…
Δύο θα είναι τα πολιτικά οφέλη του κου Τσίπρα από την κύρωση της Συμφωνίας.
Πρώτον, ικανοποίησε τους δυτικούς μας εταίρους, συμπεριλαμβανομένων και των … υπερατλαντικών, και δεύτερον, ελπίζει πως δια της πόλωσης θα τσαλακωθεί λιγότερο στις επερχόμενες εκλογές, ποντάροντας σε μια συσπείρωση του τύπου «ή αυτοί, ή εμείς», ένα παιχνίδι που η «πρώτη φορά αριστερά» έμαθε να το παίζει πολύ καλά…
Το έχω ξαναγράψει παλαιότερα, και δυστυχώς ισχύει. Πάντα μας συγκινούσε σαν λαό η πόλωση… Σπαρτιάτες και Αθηναίοι, Βένετοι και Πράσινοι, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός, κομμουνιστές και δεξιοί, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ παλαιότερα, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ τώρα όπως φαίνεται, Ζουμπάς και Πάχτας, gold και antigold… Φαντάζει σαν παιχνίδι, αλλά εμείς το έχουμε πάρει στα σοβαρά και μας έχει γίνει εθνική έξη…
Στο δικό μας μικρόκοσμο, τον ταλαιπωρημένο από τον διχασμό που έχει ενσπείρει το antigold «κίνημα», θα έρθει να προστεθεί και άλλος ένας διαχωρισμός: Εκτός από τους gold και antigold, τους αριστερούς και τους δεξιούς, θα έχουμε τώρα και αυτούς υπέρ των Πρεσπών και αυτούς που καταδικάζουν! Και όπως φαίνεται δεν ταυτίζονται πάντα τα στρατόπεδα…
Η ουσία είναι πως αυτή η επιμηκυμένη προεκλογική περίοδος στην οποία έχουμε εισέλθει σιωπηλώς από… πέρυσι, είναι ότι χειρότερο για την τοπική οικονομία και την ανάπτυξη. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να ξεκαθαρίσουν επενδυτές θέσεις και προθέσεις αν δεν ομαλοποιηθεί η πολιτική κατάσταση – και αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες.
Έτσι, το Υπουργείο έπαψε να ασχολείται με τα μεταλλεία. Προφανώς έχει καλύτερα πράγματα να κάνει, όπως το να διασφαλίσει με τους κατάλληλους στρατηγικούς χειρισμούς όσο περισσότερους ψηφοφόρους μπορεί για τις εκλογές –όποτε κι αν γίνουν–, διότι καρέκλες είναι αυτές, δεν είναι και για χάρισμα…
Για άλλη μια φορά λοιπόν βρισκόμαστε στην αναμονή… Έρχονται εκλογές αυτοδιοικητικές, θα ακολουθήσουν βουλευτικές, ευρωεκλογές, προεδρικές… Θα δουν πολλά τα μάτια μας και θα ακούσουν ακόμη περισσότερα τα αυτιά μας. Κι εμείς εδώ, θα περιμένουμε… Εξ’ άλλου συνηθισμένοι είμαστε… Πάντα κάτι περιμέναμε. Μια αδειοδότηση, μια απόφαση ΣτΕ, ένα νέο νόμο, μια έγκριση… Αυτό όμως που ουσιαστικά περιμένουμε, το να πάμε αύριο πρωί στη δουλειά μας χωρίς άγχος για την επόμενη ημέρα, ποτέ δεν ήρθε… Και περάσαν τόσα χρόνια… Κρίμα!