ας πούμε και ας υποθέσουμε…

Νέα κορυφαία ανάρτηση στο antigoldorg, με υπογραφή Ομότιμου Δημητριάδη…

«Ας πούμε» –ξεκινά ο ποιητής–, «πως μια εταιρεία, σοβαρή υποτίθεται, αναλαμβάνει την κατασκευή ενός νέου αυτοκινητόδρομου και μαζί την κατασκευή μιας μεγάλης γέφυρας στη διαδρομή του…» και συνεχίζει παρομοιάζοντας το έργο της Χαλκιδικής με γέφυρα(!), τα διόδια με κάτι άλλο που μόνο ο ίδιος κατανοεί, και γενικώς επιχειρεί έναν παραλληλισμό που όχι μόνο δεν στέκει, αλλά ούτε βγάζει νόημα…

«Ας υποθέσουμε τώρα» –συνεχίζει ο ποιητής–, «ότι η παραπάνω εταιρεία ξεκινάει και κατασκευάζει την παρακαμπτήριο και αρχίζει να γεμίζει τα ταμεία της με τα εισπραττόμενα από την πληρωμή των διοδίων, ενώ υποβάλλει προς έγκριση στο Δημόσιο και την απαραίτητη τεχνική μελέτη αυτής της, κατά τους ισχυρισμούς της, state of the art μεθόδου για την έναρξη κατασκευής της γέφυρας». Άγνωσται αι βουλαί του Κυρίου και άγνωστο και τι συμβαίνει μέσα στο μυαλό του κου καθηγητή…

Άρα τι να κρύβεται πίσω από αυτή την εμμονή της κατασυκοφάντησης εταιρείας, επενδυτών, εργαζομένων, επιστημόνων και όλων όσων έχουν «κάνει το λάθος» να υποστηρίζουν το έργο; Ίσως η απάντηση βρίσκεται στην συμμετοχή του ιδίου σε έναν άλλον «ανένδοτο αγώνα», αυτόν για τους υδρογονάνθρακες στην Ήπειρο. Ο ομότιμος προφανώς πιστεύει πως εκτελεί κοινωνικό και πατριωτικό έργο… Κατά των εξορύξεων, κατά των πολυεθνικών, κατά της «καταστροφής του περιβάλλοντος», κατά των «χρυσοθήρων», αυτόκλητος θεματοφύλακας του «σωστού» για τον τόπο… Πιο «αριστερός» από την «πρώτη φορά αριστερά», πιο «οικολόγος» και από τον Τόλη (αν είναι αυτό δυνατόν…).

Κάπου όμως και το γραφικό κουράζει… Γελάσαμε με τις γραφικότητες και τις μπουρδολογίες του Παρατηρητηρίου που αναπαρήγαγε, χαμογελάσαμε με τις απόπειρες να εμφυσήσει χιούμορ στα γραφόμενά του, αλλά η τελευταία του ανάρτηση, περιέχει όχι μόνο τις συνήθεις αερολογίες, διαστρέβλωση των γεγονότων και κυρίως αυθαίρετες ερμηνείες και συμπεράσματα αλλά και μια εμμονή τύπου «Τόλη» να δίνει οδηγίες και συμβουλές σε υπηρεσίες και υπουργούς τι να κάνουν με την υπόθεση των αδειών των Σκουριών…

Στο τέλος μάλιστα χρησιμοποιεί –κλείνοντας το μάτι– και το γνωστό επιχείρημα-απειλή για την απώλεια ψήφων από τους αντίθετους στην επένδυση αν τυχόν και «τολμήσει» να δώσει άδειες ή απλώς να μην κάνει τίποτα… Κατά λέξη: «Εκείνο πάντως που δεν πρέπει να κάνει [σ.σ. ο Υπουργός] είναι βήματα. Βήματα περιττά, αδέξια, μετέωρα και παλινδρομούντα. Βήματα στο κενό. Που, κοίτα να δεις, αυτά ακριβώς κάνει. Και η μεν Διαιτησία είναι απρόβλεπτη στις αποφάσεις της, ο κόσμος όμως στις κερκίδες τα βλέπει τα βήματα»!!!

Και σαφώς είναι και σημαδιακή η χρονική στιγμή που επιστρέφει ο ομότιμος να επιρρώσει τις συντονισμένες προσπάθειες Ιγγλέζη, Ζουμπά, Τόλη, «επιτροπών αγώνα» και «αλληλέγγυων» να ακυρώσουν την τελεσιδικία της διαιτησίας και να δικαιολογήσουν το Υπουργείο που σφυρίζει αδιάφορα εδώ και ενάμιση μήνα… Και η μέθοδος είναι πράγματι μελετημένη (και κλασική)… Του βγάζω το καπέλο… Όχι μόνο λέει στον Υπουργό να μη δώσει άδειες, αλλά τον κατηγορεί γιατί δεν κάνει τίποτα να διώξει την επένδυση!!!