Προσοχή, σε αυτή τη χώρα, πέφτουν συνεχώς από τα σύννεφα άνθρωποι. Κινδυνεύεις να φας κανέναν κατακέφαλα, εκεί που προχωράς αμέριμνος. Τέτοια αθωότητα επικρατεί. Μόλις γίνει μία στραβή όλοι κάνουν ότι δεν ήξεραν, δεν είδαν, δεν άκουσαν και αν άκουσαν δεν συνέδεσαν, δεν τους πήγε το μυαλό… Πάρτε για παράδειγμα την υπόθεση Καλογρίτσα.
Και ιδιαίτερα την υπόθεση με το βοσκοτόπι, την αποτίμησή του, το πόθεν έσχες αλλά και τα μεγάλα δάνεια. Όχι ότι είναι η μοναδική. Απλά είναι η πλέον πρόσφατη. Και έχει και ιδιαίτερη σημασία γιατί πλήττει στην καρδιά της την κυβέρνηση και το πλεονέκτημα που μέχρι σήμερα διατυμπάνιζε ότι είχε έναντι των αντιπάλων της. Ότι ποτέ δεν είχε εμπλακεί σε οικονομικό σκάνδαλο. Όπως κινδυνεύει τώρα…
Σε αυτή τη χώρα πάντως, η μεγαλύτερη υποκρισία, είναι εκείνη που κρύβεται πίσω από την φράση “έπεσα από τα σύννεφα”! Κυρίως παντελή… άγνοια για όσα συμβαίνουν σε κάθε περίεργη υπόθεση, έχουν οι πολιτικοί. Και ακολουθούν από κοντά συνδικαλιστές, πρόεδροι και στελέχη οργανισμών, τραπεζών, αλλά και δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες κλπκλπ κλπ. Και κυρίως εκείνοι που έχουν βρεθεί πιο κοντά στο περιβάλλον εκείνου κατά του οποίου αποκαλύπτονται πράγματα και θαύματα.
Αφού συνέλθουν από την πτώση από τα σύννεφα, αν δεν τους αποδοθεί ευθύνη ή και… για να μην τους αποδοθεί ευθύνη, περνούν πολλοί στο δεύτερο στάδιο. Αυτό του “το ήξερα και είχα προειδοποιήσει”. Φυσικά αυτό το “είχα προειδοποιήσει” καλύπτεται από την απαραίτητη μυστικότητα και το πέπλο του παρασκηνίου. Ενίοτε η συμπεριφορά αυτή χρησιμοποιείται και για να μην θεωρηθεί “κουτός” ο έκπτωτος συννεφοκαβαλάρης. Ότι δηλαδή τάχα είναι μάγκας και είχε μυριστεί την στραβή, αλλά τι να κάνει, δεν μπορούσε να πάρει δημόσια θέση και έτσι είχε στείλει στα κατάλληλα αυτιά τα κατάλληλα μηνύματα…
Η ελληνική ιστορία και πολιτεία είναι γεμάτη από τέτοια συμβάντα. Από γεγονότα που κάνουν πολλούς να δηλώνουν ότι… πέφτουν από τα σύννεφα. Σε διάφορα επίπεδα. Και σε διάφορες εποχές. Επί δεκαετίες τώρα. Οι άνθρωποι πέφτουν από τα σύννεφα πιο συχνά και από τις στάλες της βροχής.
Μην το πάμε μακριά. Σας διαβεβαιώνω ότι γινόταν σχεδόν πάντα… Ας πάμε σε πιο πρόσφατα… Όταν για παράδειγμα αποτιμάται ένα βοσκοτόπι στην άκρη του πουθενά, έστω και παραθαλάσσιο για 100 εκατομμύρια. Πού να το φανταστεί ο άλλος ότι δεν ήταν στη… Μύκονο ή την Ίμπιζα. Πέφτει από τα σύννεφα. Ξεγελάστηκε. Ή όταν καλείται να εγκρίνει υπέρογκα δάνεια με εγγύηση… αέρα κοπανιστό. Πού να το φανταστεί ότι ο “αέρας” θα ήταν… κοπανιστός. Πέφτει από τα σύννεφα… Ή όταν μία επιτροπή πόθεν έσχες εγκρίνει ό,τι της βάζουν μπροστά της χωρίς να ρίξει δεύτερη ματιά. Προφανώς πέφτουν από τα σύννεφα τώρα με αυτά που βγαίνουν στο φως για το διάτρητο πόθεν έσχες. Αλλιώς, θα είχε παρατηθεί…
Και όχι μόνο αυτοί… Πού να το φανταστεί ο άλλος ότι ο κουμπάρος ή ο συνεταίρος ή ο στενός συνεργάτης, ή ο προνομιακός συνομιλητής την έχει κάνει την κουτσουκέλα του. Και τι κουτσουκέλα. Τεράστια. Ε, τι να κάνει μετά, πέφτει ο άλλος από τα σύννεφα!
[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 21/9/2016]