ομότιμος υπέρ μυλόπολου και υπέρ μεταλλουργίας

ceb4-cebccf80ceb1cf84cf83ceb7cf83-210x300

Έσκασε πάλι μύτη στο antigold.olrg ο «Ομότιμος Σαράντης» και προέβη σε ασκήσεις λογοτεχνικού ύφους, αρχίζοντας την ανάρτησή του ως εξής:

«Όταν από Γραίγο το γυρίζει σε Γαρμπή, ο καλός ο καπετάνιος παίρνει τα μέτρα του και αλλάζει θέση στα πανιά και στην πορεία του. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά για τον παλιό τον ηγεμόνα, ο ευνοούμενος παρακοιμώμενός του αλληθωρίζει προς τον επερχόμενο και ετοιμάζεται για την προσέγγισή του ώστε, παρά την αλλαγή, να διατηρήσει αυτός αλώβητα τα βεζυρικά προνόμοιά του».

Καλός ο ποιητής, έτσι; Συγχωρήστε με, αλλά είναι ακριβώς το είδος του γραπτού λόγου που σιχαίνομαι… Αφού λοιπόν τα βάζει με τους politesaristoteli.blogspot για μια ανάρτηση σχετικά με την βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα, παραδέχεται (γλώσσα λανθάνουσα;) πως το πρόβλημα δεν είναι το περιβάλλον αλλά το «εθνικό συμφέρον»…

«Τα κόκκαλα βέβαια του αριστερού Μπάτση και του αριστερού Κιτσίκη θα στριφογυρίζουν και θα τρίζουν με αυτά τα καμώματα. Γιατί ο πρώτος έγραψε και ο δεύτερος υποστήριξε ένα όραμα ανάπτυξης βαρειάς βιομηχανίας στη χώρα μας με χρήση των εγχώριων πρώτων υλών, όχι για την πρακτική παραχώρησης από το ελληνικό Δημόσιο σε ξένα συμφέροντα και διαφυγής των εγχώριων πρώτων υλών στο εξωτερικό. […].

Βαριά βιομηχανία επ’ οφελεία της εθνικής οικονομίας θα ήταν η αποκλειστικά από το ελληνικό Δημόσιο επανακατεργασία εδώ των χρυσοφόρων τελμάτων Ολυμπιάδας, ενός υλικού ήδη εξορυγμένου και κατεργασμένου σε πρώτο βαθμό. Δεν είναι η παραχώρησή τους σε ιδιωτική εταιρεία και η αποστολή τους για την απόληψη του χρυσού και του αργύρου που περιέχουν στο εξωτερικό με μηδενικό όφελος για την εθνική οικονομία. Και βαριά βιομηχανία θα ήταν η υλοποίηση που υποσχόταν η ίδια εταιρεία της εγκατάστασης μονάδας πυρομεταλλουργίας στο Στρατώνι και της εφαρμογής της μεθόδου Flash Smelting …[…]»

Ωραία…

Μετά θίχτηκε που πειράξανε τον Μυλόπουλο: «Οι οψίμως αριστεροαλλήθωροι βρήκαν όμως την ευκαιρία να τα βάλλουν και με τον απερχόμενο πρύτανη του ΑΠΘ, που πολύ τους σταναχώρησε κάποτε». Δημητριάδη, πλάκα μας κάνεις; Αυτός δεν είναι ο Μυλόπουλος που έδωσε γη και ύδωρ με την περίφημη επιτροπή περιβάλλοντος του ΑΠΘ (να μην πω τι άλλο έδωσε) για να μπει στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές, και ο ΣΥΡΙΖΑ τον έφτυσε; Αν δεν χρειάζεται αυτός καζούρα, ποιος χρειάζεται;

Όσο για το σχόλιο του ομότιμου, «Δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποιος σχολιασμός ή απάντηση από μέρους των όψιμων αριστεροαλλήθωρων στο άρθρο του Π. Τζεφέρη με τίτλο: “Ποιος μας παίρνει τον χρυσοφόρο πυρίτη;”», τον πιάσαμε αδιάβαστο… Ασφαλώς και σχολιάστηκε το άρθρο, αλλά επειδή μάλλον δεν συνέφερε τον ομότιμο, το απώθησε στα βάθη της μνήμης του… Δια του λόγου το αληθές, δείτε εδώ , στο metalleiablog.gr στις 21/07/2014.

Τέλος, επειδή στην ανάρτηση ο ομότιμος αναφέρεται στον αείμνηστο Νίκο Μάργαρη (αν και τον αναφέρει ως οικολόγο, τίτλο που ο ίδιος αποποιήθηκε πολύ νωρίς, προτιμώντας το περιβαλλοντολόγος), να του θυμίσω –για την ιστορία–, πως ο Μάργαρης αρνήθηκε τον τίτλο του «ομότιμου» από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, όταν βγήκε στη σύνταξη…