Η χρήση πομπωδών εκφράσεων για λόγους εντυπωσιασμού ήταν ανέκαθεν μια από τις τακτικές του antigold «κινήματος»… Αρκεί να θυμηθούμε το «θα γεμίσουμε φέρετρα» του Μπένου, τον «φονικό τρεμολίτη», την «τοξική σκόνη» και άλλα πολλά. Τώρα είναι η ώρα των «τριγωνικών συναλλαγών», χωρίς κανείς από αυτούς που χρησιμοποιούν τον όρο να γνωρίζουν στ’ αλήθεια τι σημαίνει… Κατηγορείται η προηγούμενη δημοτική αρχή για «τριγωνικές συναλλαγές», όπως βαφτίστηκαν από τους πολιτικούς της αντιπάλους οι δωρεέςς και τα αντισταθμιστικά της Ελληνικός Χρυσός!!! Μάλιστα γέμισαν αρθράκια οι φιλοκυβερνητικές και οι σκανδαλοθηρικές εφημερίδες (ΑΥΓΗ, ΜΑΚΕΛΕΙΟ, κ.λπ.), «Ξανά στη δικαιοσύνη ο Πάχτας», «Πόρισμα καίει Πάχτα», και άλλα τέτοια γραφικά…
Πηγή όλων αυτών άρθρο της «κόκκινης συντρόφισσας» εντεταλμένης δημοσιογράφου του κυβερνητικού μηχανισμού Σταυρούλας Πουλημένης. Υποστηρίζει η κα Πουλημένη σε ανάρτηση stokokkino.gr που κάνει το γύρω των τοπικών μπλογκς πως απόδειξη τριγωνικών συναλλαγών είναι το εξής: «δωρεές αυτές εκατομμυρίων ευρώ, εκτός από την περίπτωση των χρηματικών δωρεών αποτελούν συναλλαγές της εταιρείας με τρίτους που πραγματοποιήθηκαν για λογαριασμό του Δήμου Αριστοτέλη»!!! Αυτό κατά Πουλημένη, κατά Ζουμπά, κατά Μίχο (τον θυμάστε αυτόν;) είναι «τριγωνική συναλλαγή! .
Θεωρώ υποχρέωσή μου να θυμίσω σε όλου στους ενδιαφερόμενους τι συνιστά τριγωνική συναλλαγή.
Η τριγωνική συναλλαγή (τριγωνική τιμολόγηση) είναι μία διαδικασία στην οποία λαμβάνουν μέρος τρία εμπλεκόμενα μέρη. Η εταιρία (Α), η οποία είναι ο προμηθευτής εμπορευμάτων, πρώτων υλών ή και υπηρεσιών, η εταιρία (Β), η οποία είναι ο πραγματικός παραλήπτης αυτών και η εταιρία (Γ), συμφερόντων της εταιρίας (Β), η οποία μεσολαβεί ως τυπικός παραλήπτης αυτών των εμπορευμάτων / πρώτων υλών / υπηρεσιών.
Θα αναρωτηθεί κανείς ίσως, για ποιο λόγο να εμπλακεί μία ενδιάμεση εταιρία στις συναλλαγές δύο άλλων εταιριών. Η εξήγηση είναι απλή:
Αν υποθέσουμε ότι η εταιρία (Α) ως προμηθευτής, πωλεί εμπόρευμα αξίας 1000€ και η εταιρία (Β), δηλαδή ο πραγματικός παραλήπτης του εμπορεύματος μεταπωλεί αυτό το εμπόρευμα στον τελικό πελάτη με τιμή 2000€, τότε η εταιρία (Β) οφείλει φόρο για κέρδος 2000€-1000€ = 1000€. Με ένα φορολογικό συντελεστή π.χ. 30%, ο φόρος που αναλογεί είναι 300€.
Αν, όμως, μεσολαβήσει μία ενδιάμεση εταιρία, στην περίπτωσή μας η (Γ), η οποία αγοράσει το εμπόρευμα από την εταιρία (Α) για 1000€ και πουλήσει αυτό το εμπόρευμα στην εταιρία (Β) προς 1990€, τότε αφενός η φορολογική υποχρέωση της εταιρίας (Β) θα αφορά κέρδος 2000€-1990€ = 10€, πουλώντας το εμπόρευμα πάλι 2000 ευρώ, δηλαδή ο φόρος αντί για 300€ θα πέσει στα… 3€, αφετέρου ουσιαστικά η φορολογική υποχρέωση της συναλλαγής μεταφέρεται στην εταιρία (Γ) η οποία αγοράζει προς 1000€ από την εταιρία (Α), πωλεί προς 1990€ στην εταιρία (Β) και συνεπώς φορολογείται για τα 990€ του κέρδους της.
Το «μυστικό» εδώ αφορά τη φορολογική υποχρέωση της εταιρίας (Γ), η οποία κατά κανόνα έχει έδρα συνήθως εκτός Ελλάδας, π.χ. στην Κύπρο, με ελάχιστο φορολογικό συντελεστή. Επομένως η εταιρεία (Γ) απαλλάσσεται από τη φορολογία, αφού απολαμβάνει το φορολογικό καθεστώς της συγκεκριμένης χώρας. Δηλαδή, η συνολική φορολογία για τις εταιρείες (Β) και (Γ) είναι σχεδόν μηδενική, ενώ το Ελληνικό κράτος αδυνατεί να εισπράξει φόρους, γιατί όλες οι συναλλαγές γίνονται νομότυπα.
Να δούμε τι άλλο θα ακούσουμε…