Πάλι άρθρο της Κατερίνας βρίσκουμε στην ΑΥΓΗ, με την υπογραφή «Υποψήφια βουλεύτρια (sic) ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής»!!! Ακριβώς…. Βουλεύτρια…
Η Κατερίνα αυτή τη φορά δίνει άλλοθι στο «κίνημα» δηλώνοντας πως «Τα περιβαλλοντικά κινήματα κοινωνικής βάσης είναι επί της ουσίας κινήματα διεκδίκησης κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αμφισβητούν τις σχέσεις ιδιοκτησίας του φυσικού περιβάλλοντος και αντιμάχονται τις στρατηγικά δημιουργημένες κοινωνικές και περιβαλλοντικές ανισότητες. Διεκδικούν την προστασία των κοινών αγαθών και την πρόσβαση όλων σ’ αυτά. Τα κοινωνικά περιβαλλοντικά κινήματα είναι ίσως η πιο αυθεντική και θεμελιώδης μορφή ταξικού αγώνα».
Τεκμηριώνει τα ανωτέρω με το εξής επιχείρημα:
«Το περιβαλλοντικό ζήτημα είναι κατά βάση πολιτικό, θα ήταν αφελές να πιστεύουμε ότι τα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι απλώς μια αναπόφευκτη συνέπεια της προσπάθειας του ανθρώπου να καλύψει τις ανάγκες του. Ποιου ανθρώπου; Και ποιες ανάγκες; Για την περιβαλλοντική υποβάθμιση, ευθύνεται εξίσου ο καλλιεργητής λίγων στρεμμάτων και η Μονσάντο; Ευθύνεται εξίσου ο εργάτης και ο διευθύνοντος σύμβουλος μιας εξορυκτικής εταιρείας; Ευθύνονται το ίδιο οι φτωχές κοινότητες αυτοχθόνων και τα διεθνή χρηματιστήρια; Είναι εξίσου σημαντική η ανάγκη για στέγαση, τροφή, ενέργεια ενός ανθρώπου με την ανάγκη διασφάλισης υπέρογκων κερδών για τους μετόχους και τα στελέχη πολυεθνικών εταιρειών; Είναι ίδια η ανάγκη επιβίωσης με τις ανάγκες των διεθνών αγορών;»
Να κάνουμε κι εμείς μια ερώτηση: Είναι ίδια η ανάγκη επιβίωσης εκατοντάδων οικογενειών στην ΒΑ Χαλκιδική με τις ψηφοθηρικές ανάγκες των βουλευτών και των υποψηφίων της αντιπολίτευσης;
Και θα μας εξηγήσετε που κολλάει στις Σκουριές το ότι «Τα κοινωνικά περιβαλλοντικά κινήματα είναι επί της ουσίας κινήματα διεκδίκησης κοινωνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων»; Τι είναι σημαντικότερο από το δικαίωμα της εργασίας και της αξιοπρεπούς διαβίωσης;