«Πήγαμε καλά το 2013. Αυτό που μπορώ να πω για το 2014, είναι ότι θα είμαστε πάλι όλοι μαζί». Αυτά είπε ο διευθυντής των μεταλλείων Γερακινής της εταιρείας Ελληνικοί Λευκόλιθοι και χειροκροτήθηκε. Δεν είπε ούτε εύχομαι να είμαστε ούτε μακάρι να είμαστε όλοι μαζί . Δεν ταλαντεύτηκε λέγοντας: «Ίσως, εάν όλα πάνε καλά θα είμαστε μαζί , με κάποιες υποσημειώσεις. Ο διευθυντής ήταν απόλυτα σαφής: «Θα είμαστε μαζί». Τίποτε παραπάνω. Και σε αυτή τη σύντομη πρόταση συμπυκνώθηκε η σταθερότητα ζωής 320 οικογενειών. Τόσοι είναι οι εργαζόμενοι της εταιρείας. Οι Ελληνικοί Λευκόλιθοι δεν απέλυσαν μέσα στην κρίση . Έχουν σχέδιο και ήταν πάντα μια νοικοκυρεμένη βιομηχανία. Και όσοι βρέθηκαν εκεί, στην κοπή της πίτας των εργαζομένων, και άκουσαν τον διευθυντή των μεταλλείων Γερακινής στη Χαλκιδική, συγκινήθηκαν. Βεβαίως, όπως θα έλεγαν και οι αναλυτές, η επιχειρηματικότητα δεν μετριέται με το συναίσθημα, αλλά με τους δείκτες. Μόνο που σε αυτούς συχνά ξεχνούν τον δείκτη της ηθικής επιχειρηματικότητας και της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης. Όπως υπάρχουν επιχειρηματίες που κρύβονται για να μη δώσουν αποζημιώσεις, έτσι υπάρχουν και εργοδότες που με αξιοπρέπεια χτίζουν τις εργασιακές σχέσεις.
Να σχολιάσουμε ότι η Ελληνικός Χρυσός όχι μόνο δεν απέλυσε μέσα στην κρίση, αλλά προσέλαβε επιπλέον προσωπικό και –όπως είναι γνωστό–, θα προσλάβει περισσότερους. Είναι άλλη μια εταιρεία εξόρυξης που στηρίζει την τοπική οικονομία και συμβάλλει στη μείωση της ανεργίας που καλπάζει στην Χαλκιδική. Κι όμως κάποιοι βολεμένοι, που δεκάρα δεν δίνουν για τις οικογένειες που θα μείνουν στο δρόμο, θέλουν να τη διώξουν στο όνομα περιβαλλοντικών επιπτώσεων που το ίδιο το κράτος δεν αναγνωρίζει. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η πραγματική αιτία είναι κάποιες καρέκλες στην τοπική αυτοδιοίκηση και η ψηφοθηρική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ με την προβολή των τοπικών στελεχών του μέσα από τον «αγώνα» κατά των μεταλλείων… Ειλικρινά κρίμα, και ντροπή…
[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 21/01/2014]